Vandaag op weg naar een nieuw Big D event in de backstage container Juke Joint te Diest, unieke locatie voor een bluesfeestje, zeg maar Bluesbones feest, met Stef hun welgekende leadgitarist, frontman Nico met gouden stem in voorprogramma en de ontembare keyboardman Captain Keys Edwin, die hier vandaag als geluidstechnicus over zijn prachtige klank- en licht installatie het feestje in handen houdt.

Klokslag zeven uur verwelkomt Nico ons vanop het podium, Here I Am pronkend op zijn immer blij gezinde T-shirt en opent op zijn akoestische gitaar met een briljante vertolking van “ Diane “, het beste nummer van de groep Therapy, met zo'n donkere tekst waarvoor je wel therapie zou kunnen gebruiken. Om zijn stem helemaal los te gooien trekken we verder in zijn tijdscabine met AC/DC op hoogspanning “ Highway To Hell “. Voelen ons graag terug zestien met Ian Anderson voor ons, deze andere teddybeer beukt de steaming riffs uit zijn gitaar in a shuffling madness van “ Locomotive Breath “, de fluitsolo's lost onze bluesman al even perfect op, unplugged rocksongs op zijn best. Op de Vlaamse toer met “ Meisjes ” van Raymond, laat Nico hen hier ook in het groen woud rondlopen. Een niet onopgemerkt nummer van de Nederlandse popgroep “ Van Dik Hout ” met hun bekendste evergreen “ Stil In Mij “ staat ook al een tijdje in Nico' s top 40.

Even naar Nashville / Tennessee met “ What Are You Listening To “, een vraag van de Amerikaanse singer-songwriter gitarist Chris Stapleton, het antwoord is gewoon deze plaat ook voor ons te draaien. Nico neemt zijn andere gitaar en ook al blijkt hij wat zenuwachtig te zijn, deze hele Gitan Juke Joint houdt al heel lang van zijn gigantische stemkleur. Een “ 9-inch Nail ” song op een melancholische maar luisterrijke Johnny Cash versie “ Hurt “. We zijn inderdaad lost in time, maar horen een meesterlijk schot in de roos bij Skunk Anansie met “ Weak “, wat hij voor mij gerust op plaat mag uitbrengen. Een intro met fluitende lippen voor “ The Trooper “, een stevig Iron Maiden eightie. We hadden Nico al op facebook zijn akoestische try-outs gevolgd, maar in dit positief kader, met fans en onder vrienden, blijft dit optreden onvergetelijk.

Zo'n tien jaar geleden poogde hij dat samen met Stef, als opstart van de Bluesbones.... en jawel Stef wordt mee gevraagd nog twee nummers, uit die tijd, hier samen af te ronden maar dan wel met Stefs' gouden plectrum. Uit 2008 “ Broken Tears “ en uit 2012 “ Runaway “ maar dan als een 2019-versie, man man spek voor ieders bek, getuig uzelf op de eerste bijgevoegde clip.

Nee, hij komt er niet tussenuit, al is de klok ook een reden, maar toch laat hij ons niet in de steek en geeft als zugabe nog arme Freddy, sorry “ Arme Joe “ van Arthur Blanckaert, een meezingende uitvoering die nog enkele dagen in ons hoofd blijft hangen.

Een serieuze pedaalplank en een zestal gitaren verraden niet alles, je moet er ook nog de juiste dierentemmer voor hebben en dus vooral ook de ballen. We kennen Stef al enkele jaren als leadgitarist bij de Bluesbones, deze muziektempel zal ooit zijn naam in zijn archieven dragen, dat weet ik al zeker. Al jammend horen we een stevige intro dat de “ Crush On You “ optrekt met een vlam in de pijp.

We snorren verder langs de “ Crossroads “ van Robert Johnson, zijn mooi aan het touren en knallen verder met “ Watch Out “ het openingsnummer op Stefs debuutalbum “Never Forget “, een must have in je blues CD collectie. Ingetogen en slow begin in de ballade “ Dead Tree “ met een mooie en verrassende opbouw naar stevige rock, mooie tekst geschreven door Stefs vriendin Iris, over de wens terug bij je overleden geliefde te zijn, niet in je dromen maar in je verder leven na de dood.

Enkele covers geven altijd een richting in keuze en smaak, zowel bij Nico en ook hier bij Stef die als muziekvriend “ I Got It Made “ van Henrik Freischlader ons dan ook laat proeven. Net als wat later “ Cold Shot “ van Steve Ray Vaughan, weet ik nu dat je ook Stef RV mag zeggen. Maar eerst nog een niet Texaans maar eigen nummer “ Blue Eyes “ over een mooi meisje, maar het album niet haalde. “ Take Me Away “ eigen nummer met altijd stevig gitaarwerk, maar ook enorm slagwerk van Sven Bloemen, de benjamin van de Trio familie, die samen met Geert Schurmans de ideale ritmesectie vormt.

“ Mystery Heaven ” als ode en dank aan overleden vader met getuigenis van diepe gevoelens achter de snaren, al kan zijn sliding hand niet iedereen het zwijgen opleggen, het treft de meesten toch diep in het hart. Daarentegen staat een plaats waar je liever zou zijn “ The Unknown “ met een vette kluif voor SRV liefhebbers. Lekkere kluif ook van Doyle Bramhall II met “ Green Light Girl “.

“ Warmth Instead Of Cold “ getuigt alweer van een vakkundige pen, maar is ook een muzikaal meesterwerkje om van te snoepen, eindeloze solo's als eindeloos verzet tegen onrecht. Twee bekende fans in ons midden discussiëren regelmatig over wie er nu eigenlijk de beste gitarist aller tijden is, Stef zorgt ook voor hen, en pleegt hier naast SRV ook een Jimi nummer “ Freedom “, terwijl wij allen beter weten, er is geen betere dan Zappa.

Ook onze eigen overleden maar betere gitaristen worden niet vergeten door Stef, vader van Trixie... Chris Whitley, de stroppendrager die meer gekend is in de States dan bij ons, tenzij je in het Gentse woont. “ Ball-Peen Hammer “ een niet zo'n eenvoudig nummer over een eenvoudige kogelhamer en protestlied, door Stef hier in een veel bredere uitvoering vertolkt. Als laatste voor de braafste onder ons “ Dirty Woman “ eveneens een knaller als eindejaarsvuurwerk, gelukkig zit er hier geen voegmiddel tussen de containers.

Met de toegave “Mister Hatman “ wordt een einde gemaakt aan deze grandioze avond, met dank aan iedere schouder maar dan toch vooral aan Edwin en Nico, terwijl we al hopen aanwezig te zijn op volgende Big-D event zaterdag 25 januari met Travelin' Blue Kings, allen daarheen.

Alvast iedereen een vrolijke jaarwisseling en een gezond bluesjaar 2020 !

Guy Cuypers

Foto's © Guy Cuypers

Warmth Instead Of Cold

meer video's : Cold Shot - Ball Peen Hammer - Dead Tree - Green Light Girl - Mystery Heaven - Dirty Woman